Artyści

Gdy wybuchła I wojna światowa, Hecht przebywał w Berlinie. Władze niemieckie nakazały mu wtedy wyjazd do Norwegii, gdzie przebywał do 1919 roku. Mieszkał wówczas w małej wiosce pod Oslo, gdzie pracował nad obrazami olejnymi, rysunkami i grafikami przedstawiającymi lokalny pejzaż nadmorski. Tworzył również widoki stolicy Norwegii. Dzięki przyjaźni z malarzem Isaakiem Grünewaldem (1889-1946) w 1918 i 1919 roku odbyły się wystawy jego prac w Oslo Kunstforening. W 120 roku Hecht przybył do Paryża. W tym czasie jego ulubionym tematem stały się zwierzęta, które obserwował i szkicował w Jardin des Plantes. W stolicy Francji zaprzyjaźnił się z rzeźbiarzem Moise Koganem, który wprowadził go do kolonii artystów Cite Falguiere, gdzie mieszkali Amedeo Modigliani, Jacques Lipchitz, Leon Indenbaum i Oscar Miestchaninoff.

 

Pierwszym krokiem artysty do uznania jego twórczości w stolicy Francji były wykonane w 1926 roku ilustracje do książki "L'Eubage aux antipodes de l'unité" autorstwa Blaise'a Cendrarsa. W tym samym roku odbył się również indywidualna wystawa prac Hechta w galerii Berthe Weill (jednej z najważniejszych w Paryżu), a kilka miesięcy później kolejna w Galerie le Nouvel Essor, na której zaprezentowane zostały prace z albumu "Arka Noego" z przedmową Gustave'a Kahna. Teka została bardzo dobrze przyjęta i sprzedawała się z powodzeniem. W następnym roku artysta wydał kolejny album pod tytułem "Atlas", składającą się z sześciu rycin i poematu Andre Suaresa, zaś w 1929 ukazały się "Animaux" i "Croquis d’Animaux," obejmujące po dziesięć rycin każdy i będących kwintesencją graficznego stylu artysty. Wszystkie jego dzieła budowane są za pomocą ostrej, precyzyjnej linii, lecz jednocześnie dekoracyjnej, wpisującej się w założenia stylistyczne art deco.

 

W tym okresie Hecht spotkał Stanleya Williama Haytera, młodego Brytyjczyka osiadłego w Paryżu, który stał się jego uczniem i przyjacielem na całe życie. Skutkiem współpracy artystów było otworzenie w 1927 roku Atelier 17 (Studio 17), które stało się przestrzenią gdzie eksperymentowali, wymieniali doświadczenia i pomysły, a następnie tworzyli m.in.: Picasso, Miro, Giacometti, Max Ernst, Kandinsky, Tanguy, Vieillard, Calder, Vieira da Silva i inni wybitni artyści. Hecht był także założycielem wraz z Pierre Guastalla i dziewięcioma innymi artystami stowarzyszenia La Jeune Gravure Contemporaine (Młoda Współczesna Grafika Warsztatowa). Na początku II wojny światowej Atelier 17, będąc na czarnej liście Hitlera, przeniosło się do Nowego Jorku, ale po wojnie w 1950 roku Hayter otworzył ponownie również filię paryską.

 

W trakcie II wojny światowej Józef Hecht znalazł schronienie w Casablance, a później w Marsylii. Następnie zatrzymał się w Banyuls-sur-Mer, po czym wyjechał do Belley, małego miasteczka w Sabaudii. Jesienią 1944 roku wrócił do swojej pracowni w Cite Falguiere, ale był zbyt obciążony doświadczeniami wojny, aby tworzyć. W 1946 roku Hayter zachęcił go do wznowienia prac graficznych. Wspólnie zrealizowali projekt "The Drowned Woman". W 1948 roku Hecht opracował autorską technikę druku odbitek graficznych, która została doceniona przez wielu grafików i krytyków sztuki. 19 lipca 1951 roku, podczas pracy nad kartonem do gobelinu wykonywanego na zamówienie ze Szwecji, Hecht zmarł na zawał serca w swojej pracowni w Paryżu.